Για όλα αυτά που έγιναν τις τελευταίες ημέρες δεν μίλησα και δεν διατύπωσα άποψη για τον λόγο ότι δεν είχε τίποτα να προσφέρει σε αυτούς που υπέφεραν και δυστυχώς συνεχίζουν να υποφέρουν.
Όμως, βαθιά μέσα μου, έτρεφα την ελπίδα ότι ο όλεθρος θα ξυπνούσε τα όποια καλά αντανακλαστικά του κράτους και μετά την καταστροφή θα βλέπαμε λίγη περισσότερη σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα.
Φευ , φρούδες ελπίδες, πλήρης αναλγησία και απανθρωπιά διαδέχτηκαν την καταστροφή. Καταστροφή τέτοιου μεγέθους, που μόνο σε πόλεμο θα μπορούσαμε να δούμε αντίστοιχη.
Πως αντέδρασε ο κρατικός μηχανισμός; Δεν είπε ούτε μία στιγμή ‘δικό μας λάθος’ δεν ανέδειξε ούτε μία στιγμή ότι κάποιες πολιτικές είναι λάθος ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ έδιναν συγχαρητήρια ο ένας στον άλλο και παραβρίσκονταν στις κηδείες των θυμάτων για να θαυμάσουν από κοντά και την τελευταία στιγμή της τραγικής νίκης τους απέναντι στον λαό των ηλιθίων που ακόμα περιμένει από αυτούς την σωτηρία του.
Τι τόλμησαν να προτάξουν σαν αιτία…… «ασύμμετρη απειλή» δηλαδή τρομοκρατία το γύρισαν από δω το γύρισαν από κει και αφού πέρασαν από το ΠΑΣΟΚ στους αντιεξουσιαστές κατέληξαν στους ουτσεκάδες και εκμεταλλευόμενοι και το έντονο αντιαμερικανισμό των Ελλήνων άφησαν να εννοηθεί ότι οι Αμερικάνοι έβαλαν τους ουτσεκάδες για να εκδικηθούν την Ελλάδα επειδή υπέγραψε για την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Αν αύριο κάποιος ανεγκέφαλος ξεσπιτωμένος από την φωτιά αρχίζει να ‘καθαρίζει’ Αλβανούς τότε τι θα πούμε; Τότε πως θα σταματήσουμε τους ουτσεκάδες που θα κατέβουν έξαλλοι στην Ελλάδα; Πιστεύει κανείς ότι ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να τους σταματήσει;
Αλλά, πιστεύει κανείς ότι το κράτος νοιάζεται για τους πολίτες και για τους ανθρώπους που δουλεύουν και παράγουν σε αυτό τον τόπο; Ακούσατε μία λέξη για τους μη Έλληνες εργάτες των περιοχών που κάηκαν; Για αυτούς υπάρχει καμία πρόνοια; Δεν χάσανε τα πάντα και αυτοί; Αυτοί όμως δεν ψηφίζουν άρα δεν τους χρειάζεται κανείς. Αν οι πολίτες είμαστε αναλώσιμοι αυτοί είναι δέκα φορές αναλώσιμοι.
Το πώς βλέπει το κράτος και ο κρατικός μηχανισμός τους πολίτες αναδεικνύεται με τον τρόπο που προσέγγισαν και προσεγγίζουν την βοήθεια που και καλά προσφέρουν. Χαρτιά ταλαιπωρία και άλλα χαρτιά. Αυτό σημαίνει ουρές ουρές και πάλι ουρές από ταλαιπωρημένους ανθρώπους που αντί να διευκολυνθούν να ανασυγκροτήσουν την ζωή και την περιουσία τους θα μάθουν να περιμένουν καρτερικάάάάά έξω από μία τράπεζα ή ένα δήμο να πάρουν τα ψίχουλα που τους πετάνε και να στρέφουν τον θυμό και την αγανάκτηση τους στους αόρατους εχθρούς που τους οδήγησαν σε αυτή την καταστροφή.
Μια καταστροφή που ήταν προδιαγεγραμμένη και αποτέλεσμα της απανθρωπιάς, ασυνέπειας και ανικανότητας του Ελληνικού κράτους που συνδυάστηκε με τον ωχαδερφισμό και την εγωκεντρική και εγωιστική νοοτροπία του νεοέλληνα που θεωρεί πως έχει μόνο δικαιώματα και καμία ευθύνη.
Δεν υπάρχουν ήρωες σε αυτή την ιστορία, υπάρχουν στάχτες και αποκαΐδια κατεστραμμένοι άνθρωποι και μαύρο μέλλον………
Ας δούμε ο καθένας την ευθύνη του και ας συμμετάσχουμε σε μία κοινωνία που θα μπορέσει να οργανωθεί και να λειτουργήσει ανθρώπινα, λογικά και σοβαρά γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι εμείς και τα παιδιά μας θα βιώσουμε ένα καλλίτερο μέλλον. Η εναλλακτική είναι ένα μαύρο κράτος που θα μας συμπιέζει ανάμεσα στις στάχτες και την μπότα του ….
