Ψάχνουμε λύσεις για το Φυσικό Περιβάλλον

Έπεσα τυχαία σε αυτό το άρθρο που υπάρχει στο site της Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς " http://www.ellinikietairia.gr/?action=read&id=497


Πάρνηθα: Όχι στις ψευδαισθήσεις και στις ψευδακακίες! (μέρος του άρθρου )

" Πιστεύουμε πως, εάν η κυβέρνηση θέλει να αποδείξει ότι πράγματι εννοεί αυτά που ανακοινώνει, δηλαδή τη δημιουργία δάσους όπου προϋπήρχε δάσος, θα πρέπει να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση στα ακόλουθα μέτρα:

• Επέκταση του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού, ώστε να συμπεριλάβει ορισμένες σημαντικές όμορες περιοχές, δηλαδή το Λοιμικό, το Σαλονίκι, το Τατόϊ, σύμφωνα με τη μελέτη του Δασαρχείου Πάρνηθας, καθώς και το βόρειο τμήμα του δάσους Φυλής. Παράλληλα, άμεση θεσμοθέτηση του προτεινόμενου Εθνικού Πάρκου.

• Θεσμοθέτηση διαχειριστικού σχεδίου για το σύνολο του Εθνικού Πάρκου, που θα καλύπτει όλη την Πάρνηθα, περιλαμβανομένου και του Τόπου Κοινοτικής Σημασίας (περιοχή δικτύου Natura 2000).

• Κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων κατασκευών (κτισμάτων, περιφράξεων, τοιχίων κλπ) στην ευρύτερη περιοχή της Πάρνηθας, για τα οποία έχει ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία.

• Να μην επεκταθούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις στο Καζίνο της Πάρνηθας, καθώς και να μην επιτραπούν άλλες οικιστικές και επενδυτικές παρεμβάσεις στο Εθνικό Πάρκο (λ.χ. Τεχνόπολις στις Αφίδνες, Μονή Κλειστών κ.α.).

• Χρησιμοποίηση αποκλειστικά ιθαγενών φυτών και σπόρων της Πάρνηθας στα προγράμματα αναδασώσεων

• Άμεση εκπόνηση δασολογίου, ως μοναδικού, απαραίτητου και βασικού εργαλείου διαχείρισης και προστασίας των δασών.

• Άμεση και ουσιαστική στήριξη (με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μιας πενταετίας) του αρμοδίου Δασαρχείου και του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού. "

Παρότι η Εταιρία έχει ένα πολύ σοβαρό προφίλ μπαίνει στον πειρασμό να προτείνει πράγματα που φαινομενικά θα δράσουν αμέσως και θα ανακουφίσουν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.
Κατά την γνώμη μου αυτό είναι και το λάθος που λίγο ή πολύ κάνουν όλες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Η Ελλάδα έχει πρόβλημα στρατηγικού σχεδιασμού και διοίκησης και το πρόβλημα αυτό αναπαράγει όλα τα άλλα. Στην περίπτωση του προβλήματος των πυρκαγιών γίνεται φανερή η ανικανότητα του συστήματος τόσο να αντιμετωπίσει κρίσεις όσο και να διαχειριστεί τα αποτελέσματα τους.
εν τάχη το πρόβλημα του ιδιοκτησιακού γης το αντιμετοπίζει με το άρθρο 24 του συντάγματος και τιο αναθέτει στο Υπ Γεωργίας αλλά την διαχείριση του Φυσικού περιβάλλοντος την δίνει στο ΥΠΕΧΩΔΕ αλλά των δασών στο Υπ Γεωργίας και την προστασία στο Υπ Δημοσίας Τάξεως και στο Εμπορικής Ναυτιλίας (λιμενικό) τους στόχους τους καθορίζουν τα προαναφερθέντα υπουργεία και το Τουρισμού Υγείας Εσωτερικών και δεν αναφέρω την τοπική αυτοδιοίκηση. Περιορισμούς βάζει η αρχαιολογία και το οικονομικών..........

Αυτό το χάος καλείται να λειτουργήσει βάση των Ελληνικών Νόμων και Δικαστηρίων που κρίνουν με την λογική άσπρο μαύρο ενδιάμεσοι τόνοι δεν χωρούν στην δικαιοσύνη και τις αποφάσεις τις.

Φυσικά όποιος προσπαθήσει να προσεγγίσει κάτι τέτοιο θα βρεθεί να τηρεί την πολιτική του ΜΗ μη το ένα μη το άλλο μη το παρ΄'αλλο έτσι όμως απλά διατηρούμε το σήμερα και το μόνο θετικό που μπορούμε να περιμένουμε είναι να αναβάλουμε (για πόσο άραγε;) την επόμενη καταστροφή.

Βρίσκω παράλογο να θέτουμε θέμα ειδών που θα χρησιμοποιηθούν όταν υπάρχουν τα παραπάνω προβλήματα και όταν η εισαγωγή ξενικών ειδών στην Ελλάδα γίνεται ουσιαστικά ανεξέλεγκτα μέσω του εμπορίου καλλωπιστικών φυτών.

Αν η μελέτη αναδάσωσης δείξει ότι η ψευδακακία είνα θετικό να χρησιμοποιηθεί και ταυτόχρονα ασφαλής γιατί να μην χρησιμοποιηθεί; (προσωπικά την θεωρώ ενδεδειγμένη για πολλούς λόγους )

Αυτό είναι το θέμα ή η διαμόρφωση στρατηγικής για την ουσιαστική διαχείριση του περιβάλλοντος;

Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την προστασία και διαχείριση του Φυσικού Περιβάλλοντος
είναι η δημιουργία Υπουργείου που θα έχει όλες τις αρμοδιότητες και την δυνατότητα εύρυθμης χρηματοδότησης .

Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος κάθε προσπάθειας για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος . Όλα τα άλλα είναι ημίμετρα γιατί δεν έχουν στόχο, όχι από την μεριά αυτών που τα προτείνουν αλλά από την πλευρά αυτών που θα πρέπει να τα εφαρμόσουν και να τα διαχειριστούν.